S A T S A N G F R A G M E N T E N
In deze rubriek vind je een selectie van fragmenten van recente Satsangs. Ook sommige vragen die binnenkomen per mail kunnen hier worden weergegeven.
DE BELEMMERING VAN HET DENKEN februari 2017
Bezoeker: Ik ervaar het denken heel erg als de belemmering, dat wil zeggen ik herken al wel heel veel van...ik zoek al heel lang naar een zelf en ik heb duidelijk gezien dat die er niet is en dat is soms heel erg mooi en rustgevend en ik heb het idee dat er iets al een behoorlijke tijd, ik zou bijna zeggen 'ontwakerig' doet, maar dat denken is zo'n automatisme. Er is een soort energie, een opmerkzaamheid nodig om te blijven zien van 'o, daar moet ik niet in meegaan'. Maar zo werkt het dus niet. Ik word iedere keer weer, laat ik het zo zeggen, de bosjes ingetrokken – duizend keer per dag. Zoals nu op satsang is het vrij gemakkelijk voor mij om me vrij te voelen, maar het lijkt wel of er een soort inspanning voor nodig is en als ik die niet lever dan weet ik, als ik straks weer op de fiets stap, dat die gedachten – ze zijn zo ‘sneaky’ – me zo weer een kwartier lang meeslepen. Dat ervaar ik niet zozeer als hele zware, emotioneel beladen dingen, maar meer als een soort verstrooidheid die buitengewoon hardnekkig is.
Sharlih: Het is ook een erg rigide energie, erg vastzittend, zeker ook in het lichaam en als het denken steeds nog zo de overhand krijgt, betekent dat heel vaak dat er iets nog niet totaal doorvoeld is.
Bezoeker: Nou, dat weet ik wel zeker, want ik vermijd subtiel allerlei gevoelens. Dat lijkt voor mij niet heel erg met denken te maken te hebben, maar meer met geconditioneerde manieren om pijn te verzachten of te voorkomen. Dat bedoel je toch hè, de dingen die doorvoeld moeten worden?
Sharlih: Ja, van waaruit doe je iets. Is dat vanuit een verlangen om er bij te horen of vermijd je iets vanuit angst? Als je het hebt over de helderheid die al wel ervaren wordt, dan is het goed om op die zaken te letten en ook al schiet je dan weer een keer in je verhaal. Dat geeft niets. Op een gegeven moment kom je achter wat er gebeurt en zie je: o ja, ik werd weer even meegenomen in dat verhaal. Dat zal steeds minder lang worden.
Bezoeker: Als je vraagt van waaruit handel je, dan handel ik nog vaak vanuit een 'ego-
Sharlih: O, maar daar is niets mis mee. Het ego is een prima instrument om ons praktisch gezien door het leven heen te navigeren. Ego is het als het resultaatgericht is. Maak gewoon onderscheid tussen wat noodzakelijk is voor je behoeften of zijn die behoeften zo van dat je lof wil oogsten? Van 'kijk mij eens! Goed hè, dat ik dat diploma heb gehaald!' Daar zit het verschil.
Bezoeker: Ja, ja...
Sharlih: Nou, dat ga je herkennen. Er komt een moment dat je iets doet om het doen zelf. Het heeft je interesse en zo moet het ook zijn met zelfonderzoek. Doe het alsjeblieft omdat het het leukste is dat je kunt doen, anders kun je beter gaan vissen, voetballen of TV gaan kijken.
Het is zo bijzonder, ook al moet je soms door die diepere lagen heen die je altijd vermeden hebt. Weet je, het denken maakt er zoiets groots van. Je gaat denken: 'o, dat overleef ik niet. Die beerput hou ik liever dicht’. Het beeld ontstaat dat het zo verschrikkelijk zou zijn, maar dat is niet zo. Maar wel als jij je ertegen gaat verzetten, dan wordt het een innerlijke strijd.
Door jou heen beweegt een verticale stroom van energie, maar al die verkeerde overtuigingen dragen een emotioneel, energetische lading en deze staan als het ware haaks op die stroom, waardoor ze de levenskracht belemmeren. Als je een leeg kanaal bent dan voel je de aarde-
Dat wil niet zeggen dat ik niet meer kan denken, want om te spreken is het nodig om je open te stellen voor een andere vibratie. Een ander niveau, want als ik heel diep zak in dat Zijn, dan gaat het voorbij woorden, dan is er niets meer.
Het is een dimensieloze Zee van Licht.
Dus is het heel handig dat het denken blijft functioneren, ook na het ontwaken, al kan het wel eens een tijdje duren voordat het weer helemaal op pijl is. In feite hoef je alleen de verwarring te doorbreken. Het Leven zelf is er altijd al.
Bezoeker: De verwarring doorbreken, zeg je?
Sharlih: Ja, zien dat het denken de verwarring is.
JIJ BENT HET ZIEN ZELF februari 2017
Bezoeker: Bedoel je dan dat je ook kan houden van je persoonlijkheid, van je ego?
Sharlih: Het is namelijk zo dat als je van je ego houdt, je het als het ware omarmt en je er niet tegen verzet, dat dan het ego zich gemakkelijker kan laten vallen in de Essentie, in die Liefde.
Je moet weten dat het ego hoe dan ook in de plaats is gekomen van de Essentie, omdat we haar ogenschijnlijk kwijt zijn geraakt.
Bezoeker: Ik kan dat wel volgen, maar ik had niet het idee dat ik aan dat ego heel veel liefde zou kunnen geven. Het is meer een last waar je doorheen moet om hem weer kwijt te raken.
Sharlih: Nee, je moet doorzien dat het geen last is maar een illusie. En dat kan alleen met liefde en niet met 'ik wil jou niet'. Dan denkt ie: 'Ha, lekker terugvechten!'
Alles wat uit de wil komt is al ego-
Bezoeker: Ik heb nog een vraag over het herkennen van wat je bent. Wat me opvalt, als ik dan op die manier kijk en ontspan, is dat het me helpt om een vraag te stellen van 'wat verandert er nooit, wat is onveranderlijk?' Dat is wat bij mij dan een herkenning oproept. Bijvoorbeeld herinneringen uit mijn jeugd, waarin ik kan herkennen dat wat nooit veranderd is sindsdien. Dat is wel iets van herkenning: een soort waarnemer zonder inhoud, maar daar herken ik niet al die goddelijke eigenschappen in, zal ik maar zeggen.
Sharlih: Ja, maar je probeert er een beeld van te maken. God heeft in die zin geen eigenschappen.
Bezoeker: Precies! Maar dat is het probleem dus ook, want als ik ook maar iets doe is daar die geest of dat ego. Onmiddellijk gebeurt dat, de hele tijd! En dat maakt het zo moeilijk om het Lege, het Stille te zien.
Sharlih: Wie ziet dat dan? Het wordt door Jou gezien en niet door het denken. Jij gaat aan alles vooraf. Anders zou je dit nu toch niet kunnen vertellen? Laat de aandacht terugstromen naar de aandacht die dat ziet. Dat is dat Onveranderlijke. Richt daar je aandacht op.
Bezoeker: Ik geloof dat het fout gaat, omdat ik dan verval om er iets van te willen maken, van 'ik kan niet iets zien wat niet iets is'.
Sharlih: Jij bent het Zien zelf! Daar is niets persoonlijks aan, want Het kijkt door al onze ogen heen. Word je steeds meer bewust van Dat wat ziet, niet als een beeld, maar als het Zien.
Vergelijk het met de ruimte in de kamer. Door het denken wordt die gezien als een fysieke, lege ruimte, maar als het Bewustzijn niet gelokaliseerd is als lichaam/geest dan opent het zich en is het een Vol-
DE LIEFDE VOOR HET ZELFZIJN februari 2017
Bezoeker: Jij sprak laatst over opwaartse sapstromen in bomen als metafoor voor de energetische stromen in de mens. Ik heb wel eens het gevoel dat het in mij alsmaar winter is. Dat het niet stroomt...
Sharlih: Weet je, zelfs in de winter ligt alles al in gereedheid om te kunnen uitbarsten. Er hoeft alleen maar iets van warmte bij te komen. Dus wakker dat Vuur aan, die Liefde die in je zit. Er zit zoveel liefde in je voor anderen, voor je kleinkinderen, maar ik zeg altijd: voel nou dat het uit Jou komt! Ga daar meer aandacht aan geven. Dat smelt al die bevroren stukken weg. Jij bent die Liefde zelf! Die kan nooit van buiten tot je komen. Dat moet je herkennen. Al die negatieve gedachten zorgen voor een heel netwerk van spanningen in je lichaam, doordat je niet voelt, terwijl je het wel weet, want je hebt het vaak genoeg ervaren. Het zijn de gedachten die je het steeds laten ontkennen dat het zo is.
En vaak speelt er ook een ontevredenheid, zo van: ‘is dit het nou’ of ‘ik ben er weer uit’, maar wat we zijn is geen ervaring dus in die zin kun je het niet kennen zoals je een object kent. Je kunt het alleen maar zijn. Het is het ervaren zelf. Hoe zou het ervaren zelf zichzelf niet kunnen ervaren. Het is het enige dat zelfbewust is. Een gedachte is niet zelfbewust, een gevoel is niet zelfbewust, het lichaam is niet zelfbewust. Er is niets op de hele wereld wat Bewustzijn heeft. Alleen Bewustzijn is Zelfbewust en dat ben Jij! Maar als we in zo'n bliss-
Dat kan door op een open manier naar de wereld om je heen te kijken. In feite komt alles naar jou toe, maar wij richten de aandacht naar buiten ons. Het zelfbewustzijn strekt zich als het ware uit naar iets toe en probeert daar iets te vinden, maar het komt al uit Jou!
Bezoeker: Je zei: het komt naar je toe en het komt uit jou?
Sharlih: Ja, de aandacht is bij ons meestal naar buiten gericht, naar de objecten, naar iets. Terwijl, als je dat niet zou doen, dan overkomt het jou, want het is hier al. Het Bewustzijn zakt dan als het ware terug in Zichzelf.
Kijk, als ik mijn handen dicht heb zitten, kan er niets tussenkomen, terwijl als ze open zijn hoef ik het alleen maar te ontvangen. En zo is het in feite ook met ons lichaam, het is een soort harnas, een pantser geworden, een verdedigingsmechanisme. Omdat we ons zo kwetsbaar voelen, niet goed genoeg. Ga voor je zelf maar na: wat is jouw zelfbeeld? Het maakt voor een ego niet uit of hij zich heel groot of heel klein voelt. Elke gedachte dat je iets bent houdt het Geheel tegen. Op een gegeven moment heb je die keus: ‘wat vind ik belangrijk?’ ‘Waar gaat mijn liefde naar uit?’ Als je jezelf niet volledig kunt omarmen, als je niet volledig van jezelf kunt houden, dan leef je niet echt. Maar het is alleen je houding die niet waardig genoeg is. Jij bent de Waardigheid zelf. Alleen je ontkent als het ware je Goddelijke kant; je vindt de illusie belangrijker. Dat is een ‘godslastering’ zou je kunnen zeggen.
***
