Onvergankelijke Stilte
Onpeilbare diepte.
Afwezigheid van tijd, van plaats, van ruimte.
Afwezigheid van gedachten, dromen, het lichaam en de wereld.
Niet iets meer,
Objectloze, bewuste, heldere Leegte.
Overvol van Zichzelf met......
Stille...... vredige...... altijd aanwezige Gelukzaligheid.
Alles is opgelost in die sfeer van de onnoembare kant in Mij, die altijd klaarwakker is.
Ook als het lichaam slaapt en een droom tot verbeelding komt.
Als de slaap het lichaam niet meer wil hebben verschijnen er in Mij vage indrukken, flarden van droomachtige gedachten, lichamelijke gewaarwordingen, tastgevoelens, geluiden en een wazige perceptie.
De gedachten die in Mij verschijnen worden helderder en het beeld van de slaapkamer wordt zichtbaar in Mij.
Mij, die stille, onpeilbare diepte, wordt tijdelijk ingekleurd door een slaapdronken lichaam dat zich in Mij lijkt te bewegen en naar de badkamer gaat.
Maar Ik ga nergens heen......
Ik kan Mijzelf nooit verlaten.
Het is het lichaam en de badkamer die in Mij, die bewuste, heldere Leegte, verschijnen.
Want Ik alleen ben bewust en wakker.
Het lichaam heeft geen bewustzijn van zichzelf.
Ik, Bewustzijn druk me uit als het lichaam, als de badkamer.... als alles.
Even later -
Alle beelden van gebeurtenissen, vormen, kleuren, geuren en geluiden worden zichtbaar, voelbaar en hoorbaar in Mij.
Ze zijn zichtbaar door Mij.
Ontstaan uit Mijzelf en lossen op in Mijzelf.
Mijzelf, die open, altijd aanwezige, stille, tijdloze Helderheid.
Zo onveranderlijk als Ik ben,
geef Ik ruimte aan alle veranderingen.
Aan zowel de verschrikkingen als het vreugdevolle.
Als de Bron van leven en dood ken Ik zelf geen verschil tussen leven en dood,
want Ik ben en blijf altijd Mijzelf.
Onvergankelijk, onbeweeglijk sereen -
een tijdloze Aanwezigheid.
Ik ben zelf geen ervaring of gebeurtenis
en toch gebeurt alles in Mij.
Ik heb niets nodig om Mijzelf te zijn.
In de ervaring ben Ik het ervaren
en als de Kenner van de ervaring ervaar Ik
en ken Ik alleen Mijzelf.
In het geziene ben Ik het zien
en als de Kenner van het zien ben Ik en ken Ik alleen Mijzelf.
Ik ga nergens heen.
Ik kan jou, die Ik zelf ben, nooit verlaten.
Er is geen weg naar Mij. Wij zijn geen twee.
Elk pad dat je gaat eindigt waar je Nu bent.
In Liefde verbonden,
Sharlih
(Uit: Sharlih's Nieuwsbrief, augustus 2016)
ONVERGANKELIJKE STILTE