Nulla quis nibh. Proin ac pede vel ligula facilisis gravida. Phasellus purus. Etiam sapien. Duis diam urna, iaculis ut, vehicula ac, varius sit amet, mi. Donec id nisl. Aliquam erat volutpat. Integer fringilla. Duis lobortis, quam non volutpat suscipit, magna sem consequat libero, ac hendrerit urna ante id mi. Quisque commodo facilisis tellus. Integer sodales lorem sed nisl. Morbi consectetuer mauris quis odio. Ut dolor lorem, viverra vitae, viverra eu, euismod nec, enim. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Morbi nisl eros, dignissim nec, malesuada et, convallis quis, augue. Vestibulum ante ipsum primis in faucibus orci luctus et ultrices posuere cubilia Curae; Proin aliquam, leo at luctus tempus, eros lectus eleifend massa, quis sollicitudin erat magna non leo. Vestibulum vel metus. Donec sagittis

Het denken - het overlevingsmechanisme, waarin de mens zich onderscheidt van de dieren - wordt steeds belangrijker. Doordat de Eenheid niet meer wordt ervaren wordt er een surrogaat bedacht. Het ego, wat er in eerste instantie was om het lichaam te beschermen, heeft steeds meer de plaats van de Essentie ingenomen. Omdat men daardoor de verbinding met de Essentie mist, wordt men bang voor de dood en voor elkaar. Men gaat hechten aan het vergankelijke.

Het gemis dat door het schijnbare verlies van de eenheid wordt ervaren, wordt in een wanhopige poging door het ego opgevuld. Zo ontstaat de begeerte naar steeds meer en heeft het niet-echte zelf nooit genoeg. Het is een bodemloze put.

Terug naar overzicht